ZAMANIN ESMER YÜZÜ
Gün batarken Asuman’ın kızıl renklidir saçları,
Hatıralar canlanınca sulanır kirpik uçları, Ufuklara dalan gözler,arar sıcak avuçları, Zamanın esmer yüzü o; gelince gizler suçları. Sır’ı dökük aynalara uzanmaz şefkatin eli. Çırpınırken deli yürek, durmaz puslu gözün seli. Sıkı tutar yakasını, çözülür gecenin dili. Tükenir gider yarının içindeki son emeli. Kırmızı güle çiğ düşer, efkârlanır bülbül harap. Hıçkırıklar geçidinde hazin, hazin vurur mızrap. Kekemedir kelimeler segâha döner ıstırap. Can bedende perişanken, hayaldir gördüğün serap. Rüyaları yasaklarsan yalnızlık kucağın açar. Gecenin sevda kokusu, düşlerin içine kaçar. Umutsuz bakan gözlerin karanlığa hüzün saçar Yar koynunda olmayınca saramayan kollar naçar… Gece demini aldıkça acının dumanı tüter. Alır şehri kucağına acılara çanak tutar. Ay buluta saklanınca beklenen ümitler yiter. Kapanır göz kapakların sorgular korkular biter. |