)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(((-259-)(-)(-)(
.......................................
****************** Vay Halime Vay ****************** Gözümle gönlümle arası açık Kavgaya dönerse vay halime vay Dünya geniş olmuş kabir daracık Kandilim sönerse vay halime vay Gözler bedenimde gönül de bende Birisi yaşarken biri ölende Ömrümün çilesi benden de önde Gün günü yenerse vay halime vay Dağı dev mi deldi Ferhat değil de Piri kim uçurdu kanat değil de Kaybolan insan mı sanat değil de Can kuşum tünerse vay halime vay Halıdan yumuşak gelir teneşir Kimi ağlaşır kimi söyleşir Kemali Bülbül’ü dört kişi taşır Kurtulmak hünerse vay halime vay ********************** Aşık Kemali Bülbül ********************** 1928 yılında Kavak’ın Kozansıkı köyünde doğdu. Asıl adı Kemal Bülbül’dür. İlkokulu köyünde okudu. Şiirle küçük yıllarda ilgilenmeye başladı. Köylerine gelip giden aşıkları dinleyerek zamanla aşıklık geleneğini öğrendi. Böylelikle kendi de oldukça küçük denecek yaşlarda şiir yazmaya başladı. Henüz 18 yaşındayken, 1946 yılında »Kırık Sesler« adlı ilk kitabı yayımlandı. Konya Aşıklar Bayramı ve Türkiye’nin çeşitli bölgelerinde düzenlenen şenliklere katıldı ve birincilik de olmak üzere değişik ödüller aldı. Şiirlerinde insan sevgisinden dine dek değişik konuları işleyen Aşık Kemali, birçok radyo ve televizyon programına katıldı. Şiirleri çeşitli dergi, gazete araştırmada yeraldı. Ayrıca Samsun’da bir süre »Torun« ve »Vicdan Sesi« gazetelerini çıkardı. 1975 yılında Halk Ozanlarını Tanıtma ve Eserlerini Yaşatma Derneği kurucuları arasında yeraldı ve ilk başkanı seçildi. Derneğin yayınları arasında da çeşitli aşıklara ilişkin kitapların yayımlanmasını sağladı. Değişik zamanlarda başka aşıklarla karşılaşma fırsatı da bulan Aşık Kemali’nin bugüne dek 8 kitabı yayımlandı. *************************************************************** )(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(((-259-)(-)(-)( Hele deli gönül bir kuru dala Gidipte konarsa vay halime vay Çıkarsa karşıma bir tatlı bela Görünce yanarsa vay halime vay Gerçek mi sanır ki hayali,düşü Aramaz diyorlar üç ile beşi Sevda dedikleri o gönül kuşu Serimde dönerse vay halime vay Yürek dayanmazmış nefes alışa Engel olunmazmış gönle dalışa Bir tatlı bakışa, ya da gülüşe Çok çabuk kanarsa vay halime vay Salınan gerekli her sırça köşkte Olmalı bir canan fasılda meşkte Ayrılık ve hasret var ise aşkta Omzuma binerse vay halime vay Ağrıdan muzdarip çatlarken başım Sisle kaplanırsa hayalim, düşüm Hazan, hüzün ile düşse gözyaşım Kiprikte donarsa vay halime vay Kavuran bir ateş yakarken bağrı Göğüs kafesimin ağrırken sağrı Yastığa koyarken yanağa doğru Gizlice inerse vay halime vay Sevda oklarını boşaltmış sadak Kurtulsam bi dersin adarsın adak Uyuyorken bile titreyen dudak Adını anarsa vay halime vay Canan için hayaller kurduğunu Unutuyor ise hep sorduğunu Mecnuna dönüpte her gördüğünü Sevdiğim sanarsa vay halime vay Lüzumsuz sevda bu belli mi olur Sevdiğin sırmalı telli mi olur Yoksa mor giyimli allı mı olur Seni de yenerse vay haline vay Aşık Lüzumsuz Sadık Dağdeviren |
çok güzel bir şiir kalemin var olsun ...
kutlarım...