GÜNEŞ VE ÇOCUKÇocuk baktı güneşe, İçine doldu neşe. Bu kadar ışık olmaz. Hayret etti, bu işe. Güneş sardı çocuğu, Aydınlattı, boncuğu, Ona neşe vererek, Çok sevdi, yavrucuğu. Sarmaş dolaş oldular. Candan sırdaş oldular. Çocuğun adı güneş, Şimdi adaş oldular. 03.05.2007 Tarık TORUN AŞKIN COĞRAFYASI "Mekandan Kalbe" |