güneşe ilk baktığımda
gözlerim kör gibi oluyordu sanki
güneşin umurunda değildi gözlerimin rengi
ve ona bakmadan görmeği öğrendim
bedenimin içinde mahkum gibi


biliyordum müebbet değildi bu mahkumiyet
olur ya hani susmakla yetindiğini zannetiğin zamanlar
içindeki bütün depremlerin sebebi fırtınalar / susturulmalar
kendini oynamıyor burada insan ve tüm insanlar
müebbet sanırsın kendini açıkta
zor bir mahkum kadar
gözlerin uzanır sadece koridorun başına
her kaçışında bir kurşun
bir hoşçakal


nezaman soğuk olduki
hep sıcaklığın eksi ve artı hali değl mi zaten
içimizde yanıp duran ateş


kanıyoruz içimiz/den yanıyoruz kardeş
umanda kaybolur akıl
dertursuz girilmez yola
yalancı şahitler dolmuş korkak ortalık
ateştir oluşu dünyanın soğuksa hep yabancı bize


cevherin topraktaki ilk halidir çocuk
altın kafese konulmuş kuş gibi çırpınır
onları ya alim ya da zalim vurur


kimdir bu arsız suratsızlar
her zerresi var burada cennetin ve de cehennemin
kim yaratıyor burada kendini
kim kendinden emin /sus
hangi cehennemin çocuğu çekip cevirir seni / arsız
susuz topraklar gibi çatlamış ar damarı namus/suz
sen sus / varsa vicdanın konuşsun
hepimiz birbirimize burada mahkumuz

mahkumuz hayatta sessiz sedasız
kendi amacı olmayan
ama hasıl amacı hep var olan.........!