eyvah
yunus’a
daha hiç kadar azdı her şey hiç kadar yalnız hiç kadar soğuk ellerimde birikmiş umutlar bile yoktu henüz ne bileyim düşlerim bile büyümemişti içimde sizde büyüdüğü kadar daha karnım acıkırdı koşardım eve anamın mis gibi yemeklerine ya da cebimdeki harçlığımla bi’ simit bi’ ayran oynamaktı arzum dilediğimce ara ara da derslerim bir de kirliymiş temizmiş üstüm ne önemi vardı yeter ki hava kararmadan evde olayım "eyvah çok geç kaldım kızar şimdi babam" ona burada olduğumu söyleyin ama bu üzerime çökmüş karanlık da ne bilemedim korkuyorum anne neredesin atilla güler |
ya dudağımı mühürleyen duman
üşüyorum anne ,
sanırım çorabım yırtıldı
ayaklarımdan başladım titremeye
sakın
sakın babama deme
eyvallah şair...