Hep O Geceler
Bir küçük düşünce bir kıvılcım olur
Alevler sarar her yanı Hasret mi desem, yokluğun mu desem Bir şeyler yakar, yıkar geceyi Damlayan sen mi desem, ben mi desem. Tutmak varken elinden, saçını okşamak varken Neden sarılır yalnızlığa geceler? Öpülmeyi bekleyen dudaklar sıcacık, Tutuşur, yanar, dağlar, taşlar nefesten İçten içe lavlara atar kendini Sütlaç kıvamında bir ten. Sorular cevaplara hükmeder Duvarlar ’Olsa’ rengindedir hep Yastığın altına bir cümle saklanır “Seni seviyorum.” diyerek fısıltıyla Her gece uyanır. Renksiz ördekler yüzer gölcüklerde Mevsim hep sonbahardır Aldatır arada sırada küçücük çiçekler Çok kısa bir andır, mutlulukla kanat çırpar Doğduğu gün ölmeyi bekleyen kelebekler. Hani, şarkılar serzenişe vuruldukça güzeldir Hasretler kulaktan girip yüreği yakar Hani, sevda uzaklaştıkça büyür ya Hep gecelere taşır güzellikleri, hasletleri Ve uyanır yorganın altından güzel bir rüya. Hep o gecelerdir, Hep o gecelerdir yaşama azmi veren, yaşatan Bıkılmaz orada kalmak ister insan Hep o gecelerdir güneşin aydınlattığı kör kuyularda Açılmak istemeyen gözlerle uyanan. Turgut Uzdu (c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir. |