Ben, beni kaybetmiş bir çocuğum
Bakmayın soğuğa meydan okuyan terliklerime
Hayallerim giyinik
Boşluğu sığdırdığım gözlerimdedir dünyam
Kirpiklerimde umutlarım minik minik

Muhtaçlığımla sardığım kedi kucağımda
Üşüyen odur inanın
Tüylerin tamamı titrek
Kızgın da değilim anlamsızlığa, paylaşılamayana
Hem ben çizmedim böyle bir dünyayı isteyerek

Soğuk beton savaş rengi
Çaresizliğin abideleştiği yerdeyim oysa
Uzaklarda patlamayan, yıkılmayan o evler sizin
Gelecek bizimmiş ya olsun
Yakıp yıkan bütün vahşi devler sizin

Kimsesiz değilim
Bakmayın öyle kendimle oturduğuma
Gözlerim yeni korkuları bekler
Parçalanan seslere alışık kulaklarım
Her gün merhaba der aslı şeytan melekler

Mırıltılarda lanetler kımıldar kollarımın arasında
Bulaşmış bir ürpertiyi yaşar
Dün ve yarının tam bittiği andayım
Saatlerden kan damlıyor
İnsanlığın, tüm insanlığı bırakıp gittiği zamandayım

Molozların arasından bakan sorgu dolu gözler
Yardım isteyen eller var
Ben gibiler hiçbir söze yakın değiliz
Gözden uzak olan sözden de uzak olurmuş
Kaybolmuş varlıkta kaybolmuş varlık gibiyiz

Düşünsenize her uykuya üstünü örttüğünüz çocuk benmişim
Günaydın diyerek uyandırdığınız…
Siz annemsiniz, siz babamsınız ya hani
Söyleyin ne olur
Güzel bir dünya diyerek beni niye kandırdınız