Hasretyokluğun gülüm adını bilmediğim bulut gri olabilir rengi, yüzüm sapsarı tenimi sürsem cemaline gökyüzü sararır görecek gözüm yok yokluğun gülüm hasretlerimi eskitti yüreğim boğazıma kördüğüm bir şiir ki saklar kendini dilime bir satır mektuptur yazar kendi kendine bir bulut ki iki damla boşanır yüreğin yüreğime söyleyecek sözüm yok gidişin gülüm neyim varsa götürmüş gündüzler özlemimi, bir yarımı geceler inadına damarımı bıçak düşse yaraya inan akacak kanım yok |