BENİM GECEM
Gecenin sorumluluğunu taşıdım kirpiklerimde.
Göktaşlarını anımsattı ışıklar. Tüzlerce pencere karesiydi ip uçları. Yine özveriyle sunarken karanlığını. Kuytuda bir ağaç salındı Endamının rengarenk pullarıydı yapraklar. Selamladı gelip geçeni belli belirsiz. Karanlıkta eridi sesi rüzgarın. Yayalar çizdiğim çizgide kayboldu. Kayboldu yüreğimin gözündeki uyumsuzluklar. Uzaktaki dağınık bakışlarını topladım Kocaman demet oldu boş yastıkta. Gece karanlığın koynunda uyudu. Asuman AKIN 23.20 |