leylak dalları..
kimse sormadı
nerden gelirsin nereye uğrun.. heybesinde üç beş renkli mum bir tomar rengi üşümüş kağıt kırık uçlu bir kalem.. yazıp durdu gelişi üstüne yazıp durdu gidişi üstüne leyleklerin.. leylek leyla’ya öykündü seferlerinde.. çırparken deniz üstünde kanat çölü düşledi.. üşürken kanatlarından düşen telek çöllere leyla’yı özledi... baktı leyla kadar olmasam da karayım ben de leyla’nın kara gözlerinin ışıltısı değmişti paslanmış bir aynanın sırrı dökülmüş kenarına.. aynada parçalandı bakış öldü leyla leylek biliyordu artık konacağı yer leyla yüreği değil leylak dalıydı.. bahar yeşil.. leylak mor.. 14/10/2011 ödemiş |
Bu şiirde kendime çok pay çıktım
Kutlarım