DÜŞ(ÜN)CE...
ancak gündelik düşüm
istediğin avazını yırt bu dünyanın bir sürü kahramanlar dök kurdeşenlerinden azınsanacak zavallı insan zekası çıkar en bildiğinden acayip zirveler ve tanrılar diğeriyim ya hayatının bir öncekine ısırt beni hangimizin galibini düşün. bir şeyin en üstünden konuş benden sonra önce yaşadığın en aptal sonran benden sonra ki gibi akıllı uğruma tefekkürler dök ve döveyim kuşkularını diğer adamlarını felekten bir geceyim esnasında. sevdiğim ...içimde ki şüpeyi şaşırt daha pahalı giyineyim ve yahut acı içindeğim düşüncemde ki kezaptan bilirim sana ne sadece bilirsin durma şahit yazarlar... bu delilik bir hikaye kendine durma anlar sanırlar hani biraz ihtiyaç sahibi. hatırladığımda dur..ışık meraklası gözlerin var karanlıkta iyi biriyim sadece ihtimal sahibi ve cennet merakı aklından ne geçiyorsa zulmeyle ve ya tereddüt zannımla sanrın arasında ki hayal gücü şaşmasıydı karşılaşmak ben gücümsüz sen güdümlü korkaklığım leyla dengesizliği suyuma ilizyon günahlarımın en ehval iksirini tükürt ve kutsa artık rujunu bestelemek merakım senin yüzünden gelip gidiyorsa tuhaf gösterim olarak anımsa biz sadece gündelik çekip gidip hatırlanan muteber birer eskiyiz... uzun zaman dır yazmadım seni... yalnızlığım vazgeçmek seni aşil tendonundan okşamaktır.... üzgün ölümlü bir merhametle inat kibire.kandırmacasız. ben hep başkasıyım sevgili meraklanışım... tekrar edilemeyişimle düş tüm. kendi kendime kontrgerillayım... ve bildiğin gibi..hep önce ölüm sonra sen sonra leyla beni iyi etmeyeceksiniz... |