perdesi sökülmüş düşlerin aralığından açtım gözlerimi sana şehrim
kırık dökük kaldırımlarına saldım hayellerimi öylesine yorgun
dilimde riyasız dualarım
ayaklarım yorgunluktan fersiz


hergün geçtiğim yollar farklı mı bugün
insanlar sanki başka selam veriyor
bilmiyorum neden

bendeki bu yorgun ifadeden mi
yoksa yüzümdeki kahırlı bakışlar çok mu acınası


köşedeki ekmekçi bile başka bakıyor yüzüme
hiç konuşmazdı eskiden sert mizacı vardı önceden


nasılsın diyen sesler yükseliyor hatrımı sormayan komşulardan
gözlerimden fırlamış olmalı yüreğimdeki sızılar
hep gülümserdin nedir sendeki bu hüzünlü tavır

sorgular
imalı bakışlar

bende bilmiyorumki giydiğim siyah elbiseden mi
yoksa gözüme sürdüğüm kara sürmeden mi
yoksa Ankaranın hüzünlü havsından mı


öyle olmalı
yağmurunda suçu olmalı bu ıslaklığımdan




MAVİ GÖZYAŞLARI