38
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
6758
Okunma
Eylülde doğmak sessiz sonbaharda açmak gözlerini
Bir cuma sabahında yaprak dökümü sabah yedi
Mavi gözyaşları da ağlayarak nefes aldı o gün
Bilmezdi sonbahar rengi gözleri hayatı hüzün
Çocukluktan başladı hüzünlü bakmaya ağlamaya
Hep sakin di içine kapanık duyguları içinde
Anlatmaz hislerini içinde yaşardı hep sessizce
Sevgi dolu yüreği insan için atar kendince
Kendine yaşamadı kardeşleri önemli oldu önce
Ailesi için feda ederdi istekleri içinde
Hiç ısrar etmezdi de üzülmesinler yeterki diye
Her zaman evet derdi hayır bilmezdi dili sessizce
Sonra evlendi eşine attı yüreği ölürcesine
Gözlerine bakınca anlar ne ister ne düşüncede
Koşar sevdiği için her işe gücü yetmese de
Kalbi çarpardı hayat arkadaşı için delicesine
Kapkara kızı oldu ölürdü onun için fedakarca
Sonra birde oğlan getirdi dünyaya yüreklice
Pamukmu pamuk yoksa şekermi tombişim şekerleme
Feda ederdi onlar için herşeyi düşüncesizce
Ömrü de gitti geçti hep fedakar hep sessiz içlice
Sevdi de sevgi verdi sevilmedi hiç dilediğince
Yaşlandı hayatının sonbaharı geldi doğduğu günde
Gözyaşları hüzünlü aktı Eylülün yirmibeşinde
MAVİ GÖZYAŞLARI
25 EYLÜL 2009