CANIM BİLE DİYEMİYORSUNBu gün Pazar Dışarda sevdiğin yağmur var Ne zaman baksam uzaklara Gözlerim hep sana yağar Susturmadık neyim kaldı İçimde dinmeyen yaralar azar Ne adını söyleyebildim dilimde Ne de saçlarını okşadım gönlümce Yenildim yokluğunla sancılı gecelere Üşüdükçe üşüdüm buz dağı tenim Dokunuversen ellerinle yüreğime Bak buz keserdi üşüyen ellerin Zindana atsaydın gidiyorum derken Acıtmazdı yokluğun beni böyle terk ederken Delice gözlerime yine hasreti sürdün bilmem neden Dilimde korkak bir isyanla haykırıyorum geceye Çözüm bulamadım ben bu bilmeceye Bir bilsen nasıl bağlanmış dilim Sen ne olur sen gitme diye İnkar etsen bile patlayacaktın en sonunda Çılgın bir günahın sancısıydı Geride bıraktığın en büyük hediye Kıyametler kopartan satırlarım üşüyor Damla damla gözyaşlarım mermi olup düşüyor Her damla kurşun gibi kalbimden vuruyor Sensizliğe mahkûm ediyorum rüyalarımı Mim çektim gözlerime Görmesin senden başkasını diye Gazel olup dökülüyorum Ruhumdan sana sökülüyorum Ah bilemedim bile Madem ki ben sende hiçmişim Senin limanından göçüp giden bir göçebeymişim Daraldığında kovulan dilenciymişim Gecenin en karanlık saatlerinde özlemin vurdu yine Kucağıma atıp gittiğin acıları sallıyorum başucumda İçime sığdıramadığım yaralarımla avunuyorum Gitme ne olur gitme sensiz küserim dünyaya Benimle kal diyemiyorum Ardına bakmadan gidiyorsun Giderken canımı da aldığını biliyorsun Son sözün hoşçakal !!!!CANIM CANIM BİLE DİYEMİYORSUN HASAN DAĞ((KELEBEGIME)) |