Kuşluk vakti; gecenin esmerliğinden soyunmak üzere şehir. Saçlarımdaki busesi yitip gitti haziranın; heybemde çok sesli renkler de yok şimdilerde. Şu hoyrat mahzene ilikleyeli ruhumu hayli zaman oldu. Öyle ki kaç güzü emzirdim, erken ihtiyarlamış şarkıların nakaratlarıyla el ele yürüdüğüm kavşaklarda. Nadasa bıraktım çocukluğumu; Dilimde, dudağımda asırlık toz bulutları… Gözlerim yokluğunun darağacına asılı…Kilometrelerce sürükleniyorum; arşınladığım tüm yolların izleriyle dolu yaşamımın satır araları. Uzakta bir fener uluyor, binlerce karınca ayak topuklarıma kadar ağ örüyor. Beynimde ünlemler, soru işaretleriyle boğuşuyor, kendini tekrarlayıp duran bir hayatın eşiğine oturdum, içli içli ağlıyorum.Bu kaçıncı uykusuz geçirdiğim gece, bilmiyorum. Sesine dokunamadığım, rengine tutunamadığım kim bilir kaç Pazar geçti. Mütemadiyen oturduğun iskemlede oturuyorum;Annem ve Hüseyin uyuyor.Tavandan eciş bücüş bir melodi sarkıyor. Gözkapaklarımda bir ağırlık… Başımı ellerimin arasına alıyorum; sonra saçlarımda geziniyor senin ‘öpmeye kıyamıyorum’ dediğin ellerim; senden bir iz arar gibi.Korku tünellerinden geçiyor çocukluğumun trenleri; gecelerim zorba vagonlara takılıyor, zorba ve isyankâr… Gün batımları kel tepelere yüz sürüp önce, başını o kayadan bu kayaya çarpıyor hınçla. Kalbimin kaldırımlarında çıkmaz sokaklar oturuyor. Yokluğun, ömrüme kefen biçiyor.Küçücük bir kız çocuğuyken ben daha, saçlarımı örmeye bayılırdın bahçedeki erik ağacının altında. Ben bütün muzipliğimle dünyadan bir haber… Bazen de senin işten dönüşünü beklerdim büyük bir iştahla; tuttururdum sonra “Masal baba, bana bugün hangi masalı getirdi?” diye. Senin sesinden masal dinlemek, yerden keserdi ayaklarımı; senden öğrendim insanın var olduğu günden bu yana iyilikle kötülüğün savaşımını; sesin kahramanların karakterlerini resmederdi sanki; içime hayal damıtırdın boyuna. Bilmezdin ki sen, benim masalımın kahramanı olduğunu; bilmezdin ki bu yüzden adını daha o günlerde mavi koyduğumu. Çok ama çok güzeldi "aşk" kavramını harflerle harmanlıştıran kaleme can-ı gönülden tebrik ederim sevgili şair.Sevgiyle kalın hoş kalasınız

asılı kalır gözlerde,dillerde dudaklardan çıkan her sözcükte...
yüreğinize sağlık değerli dost harika bir şiir ırakların yakın olması dileğiyle ...
saygı ve selamlarımla...

Güzlerim yağmur damlalarında
Hasret diye düşüyorsun yanaklarıma
Tut elerimi ne olur sakın beni bırakma
Sen yaralarımın ilaci aşkımın tek anlamısın
Yoksul bir dilenci gibi gönül kapındayım
Geceleri uykusuz aşkının harmanındayım
Uzak değilsin yar uzak değilsin bana


Yokluğunda sahipsiz kimsesizim sanki
Paslı bir bıçak gibi hasretin acıtır beni
Hayat ne sana ne bana eşit değilki
Herkez gülerken hüzün bize kardeş sanki
Kaderimize yazılmış uzaktan sevmeler
Senki canımda can diye taşıdığımsın
Uzak değilsin yar uzak değilsin bana
Kutluyorum hasret ve sevgi seli dolu dizeleri....Hasan Bey,yüreğiniz,kaleminiz yorulmasın efendim...saygı ve selamlarımı yolluyorum dost yüreğinize...Yorumu yeni dinledim,herzaman olduğu gibi muhteşem bir yorumdu...sesisinize,nefesinize sağlık efendim....

Ferda,ca tarafından 9/19/2011 12:41:18 PM zamanında düzenlenmiştir.