Uzadıkça yolum
duruldu nefsim
gelişti aklım
her can gibi
her nesneye karşı
değişti bakışlarım

soyundukça isteklerimden
aydınlandı gözüm / gönlüm

az verdim doymak bilmez
nefsime
inatla sabrı sebatı öğrettim

akıllı ol dedim
sonu yok bu istemelerin
çoğu anlamsız şikayetlerin

azıttıkça oruç tuttum
hamur ettim yoğurdum
savaştım kendimle bıkıp usanmadan
uslandıkça doyurdum

ateşkesteyiz şimdi
topyekûn, hem süresiz

benleri kaldırdık tedavülden
biz dedik şükür biz bize
biz dedikçe sevdik birbirimizi
hem sevildik yeterince

yaratılanı hoş gördük sürekli
bildik ki,
sebepsiz sonuç yok
hakikatte geri dönüş yok
garantisi yok yarınların
dursuz duraksız anların

geleni selam ile karşıladık
gideni selametle uğurladık
bıraktık çoktan ötekini
mukadder halinde
el alem ne der,umursamadık
sadece kendimizi yargıladık

en güvenli de insan
en güvensiz de insan

olup bitene şimdilik diye baktık
yepyeniyken eskittik düşmanlıkları
aynı gün ve gecede çöpe attık
şükür;
dost nazargahına kini nefreti katmadık

kıskançlığa pirim vermedik
başkasında olanla uğraşmadık
olmayacağın arkasına düşmedik
üzerimize düşene de üşenmedik

helal yedik
helal sevdik
her güne yeni bir gün diye baktık
her gece sanal kabirimizde yattık
şu kadar,
şöyle böyle yaşarız deyip hülyalara dalmadık
kadiri mutlak ekber yaratanı kayıt altına almadık

bildik ki biz kuluz, o şahtır
O mutlak muhtar padişahtır

sevmek için sebep çok,
sevilecek nimet çok
ezelde vahit idi o
şimdi de öyle
ahirde o
o var
hu