_Böyle işte...Kopsun artık fırtına târumar olsun ömrüm Kıştan sonra mevsim yok cemre beklemiyorum Bulutlar kadar yalnız yalnızlık kadar hürüm Karanlığın göğsünden saâdet emiyorum Bekledim, ben kendimi bildiğim günden beri Kıyametim olacak o gün mutlak gelecek Bedelsiz kalmayacak yüreğin alın teri Bekledim ve inandım aşk ölüm kadar gerçek Mağlup bir başlangıçla tersine döndü mecra Salkımsaçak dağıldı zamanın kâkülleri Yangının içindeymiş ümitlendiğim verâ Haydi mümkünse ayır alevlerle gülleri Şimdi tüm yağmurlarım tûfana dönüşüyor Paramparça bir salla okyanuslar aşamam Yazdığım şiirlerde mısralarım üşüyor Aşkın keffâreti bu ne eksiğim ne tamam İnandım, iman ettim tasdikle ve takrirle Tereddüdüm yok hâşâ sevdâmın makamından Kendimden uzaklaşıp kavuşsam sonsuz birle Nasibim yok anladım bu dünyanın kâmından .... |