akşam alası
kırkı çıkmadan tuza bastım içimi
acısını suya saldı ikbale kaldı yatırmak aklımı şöyle dingin hemde hanımeli kokulu ak pak yastığa. kaldık mı kalemim bir köroğlu bir ayvaz tükendik mi bir kol çengi çatık çehre çıban başı akşam alası nerde söndürdük belli değil feneri... n’olurum yet artık her yağmur ince ince sızan sarmaşık acımıyorum dolandıkça buluta ürküyorum biriktikçe kararıyor diyorum hayra alamet değil bu hava az limon sıkıyorum canıma az nane iyileşirim geçer genzime yapışmış bu nefes düşer ateşim alnımı verirsem rüzgara... hele bi yekinsem var ya hele bi atlatsam şu güzü çıkarım bahara hadin kuşlar bi güncük savsaklayın seheri açın kanat kanat bi güncük cıvıl cıvıl penceremde... |
Nefes açan şiir. Ne güzelsin.