Mutluluk Mu Kaldı !Gramla mutluluk satan kuyumcularda rastlardım gözlerine Cebim kadar yüreğim de yanardı. İşporta tezgahlarının ikinci el kitapları kadar, yorgun ve değeri yitirilmiş yaşantımın arka bahçesinde yeşerirdi kuru dallarımın yaprakları. Gün batımlarının hiçbir işe yaramayan alın teri yorgunluğuyla, cebimdeki meteliği sevdana biriktirirdim. Hep yemekten sonralara sakladığım paketteki son sigaramı, şimdi sensizliğin sonralarına saklıyorum. Bu ateşi sönmüş hayatın ızdırap sokağında, kuşların bile kırıntı bulamadığı bayat ekmek kuyruğunda, yarı aç bedenlerin sefilliğini unutmak için sevdalarını katık yapmaya çalıştığı saklı yakarışta olduğu gibi, ben de sana aç kaldım. Hiçbir yeterlilik yeteri kadar yeterli gelmiyor insanlara. Sadece sevmek yetmezmiş gibi sevdalara vasıf aranıyor. Beyaz atları haciz edilmiş prensler yayan aşkların yavan hasretiyle kavuşamamanın bekâretini çaresizliğe bozdurdukça Aklımı ilaha naklediyorum... Oysa en zor zamanların tek tesellisiydi aşk. Onu da bencilliğe kilitleyip, üzerine fesatlığı örttüğümüzden beri hep kuyumcular satıyor mutluluğu. |
Onu da bencilliğe kilitleyip,
üzerine fesatlığı örttüğümüzden beri
hep kuyumcular satıyor mutluluğu.
böylesine aşkla dolu bir yürekle karşılaştım. kutlarım kalemini şair. selam ile...