YİNE BİR AKŞAM
İne bir akşam
Odamda floresan beyazlığında sahte bir gerçek Saat 12’yi bilmem kaç geçiyor Ve zihnimden sayısız gemiler geçiyor Bir de hiç pembesi olmayan hayallerim yanımda Dalgın dalgın oturuyoruz sahip olamadıklarımla Beni en çok onlar anlıyor Bana en çok onlar ağlıyor Yine bir akşam Sessiz tırmanışlar yapıyorum yalnızlığın doruğuna Kaçmak istediklerimi arkamda bırakıyorum Aklımda bile getirmiyorum hiçbirini Hepsini akşamın karanlığına gömüyorum Ve damarlarımda karanlığını görüyorum hayatımın Yine bir akşam Yeni bir akşam Herşey eski aslında Yeni olan sadece akşam Yastığımda biriktirdiğim gözyaşlarım Hergün siyahlığını terkeden saçlarım Hayatımda ki herşey eski Ve ben de eskiyorum her akşam Yine bir akşam Uykuyu bekliyorum Ne zaman zahmet buyurup gelir bilmeden Bekliyorum uykuyu Gelince o da üzülüyor halime Dayanamayıp gidiyor gözyaşları içinde Yİne bir akşam Kaybettiklerimi düşünüyorum Sonra kendi kendime mırıldanıyorum Kaybettim sandıklarım aslında hiç kazanamadıklarımmış Ve gönüllerinden gittiiğimi sandıklarım Aslında hiç gönlünde kalamadıklarımmış.... HARUN KALKAN |