Duygularımın göçüğü altında kalan yüreğim,
Kara elmas gözlerinin yalgınına bulaştı
Acının doyumsuz yüzü avuçlarımda
Uzak iklimlerin çardağında zamansız açtı.


Her mevsim toprağa düştüm, kerte kerte sürüldüm
Ses oldum, ifil ifil esen rüzgârlarda savruldum
Ben baharın kızıyım, hırçın sularda duruldum.
Gülüşün deydikçe yüzüme, güne bakan gibi
Hep sana, hep sana döndüm, kızılında har oldum.



Ey! Kıymet bilmeyenim, gönül cellâdım
Siliyorum ağzından dökülen zehir kusan sözlerini
Onurumu fitil ediyorum, senden aldığım yaralarıma
Çermeleme kaşlarını öyle, bakma yüzüme
Çünkü!
Çünkü sen iki ucu keskin bıçak gibi
Gül bahçesinde bülbülü öldürüyorsun.



And olsun ki,
Seni bağışlayan benim iyilik dolu, yüreğimdi
Nice kırgınlıkları sildim birer bir’ er
Sen ki, sevgisizlik mahzeninde yıllanırken
Benim sabıkalı gönlüm kapından hiç gitmedi
Kavli kararına can veren özlem,
Özünden sözünden dönmedi bir gün
Şimdi sen,
Vebalimi yükle gammaz ruhuna
Korkma! Kirli dilin adımı anarken bile titremez
Aç ellerini yalvar Huda’ya
Düş gör, baş ey yine bana gel
Sana olan Arz umanımdı canımı yakan


Arkamda sakladığım kızıl güller avuçlarımda açtı ve
Sen görmedin avuçlarımın kanadığını
Ellerim yaralıydı, kaybeden bendim
Ah beee yüreğim! öfkenden kuduruyorsun
Sabrımı sınayıp gözlerimde nehirler büyütüyorsun
Söyle bana gözümün nuru söyle!!
Gecenin bir yarısında,
Elleri sevdaya uzanan yüreği, sırtından vuran hangimizdi!!!
Hangimizdikkk, hangimizdikkk!!

Özlem ÇETİN