Kuşlar mı ötmüyor artık?
Yoksa yeni bir ihtilal mi oldu habersiz.
Bir başka hüzün kokusu var yine her günkü gibi.
Ellerim sebebsiz üşüyor belki,
Kimseye görünmüyor sensizliğim.
kimse bilmiyor beni.

Tam 247 gün oldu teninin kokusunu içime çekmeyeli,
Terin, terime karışmayalı;
Oysa geceler bilinmezliğe, gündüzlerse gereksizliğe karıştı çoktan...

Seninle savaş halindeki iki ülkenin piyadeleri gibi karşı karşıyayız.
Sanki sebebsiz ve bilmediğim bir nuskayla ayrılık mührü vurulmuş aramıza!
Ve kızılca kıyametten kalma bir sırat köprüsü kılıçtan keskin,ruhundan ince...

Katili olmuş bir bilinmezlik aşkımıza, sana, bana ,
Dizimden saçlarını okşayıp, gözlerine baktığım o ince köprü yıkılmış.
Ne zaman ibraz edecek kimliğini bu masum aşkın katili?
Ne zaman temize çıkacak sana olan mahkumiyetim?
Bu aşk faili meçhule kurban gidecek boşu boşuna.
Gözlerinsiz geçirdiğim günlerim gibi...

Mehmet Kovancı