VE BANA MÜSAADE DERKEN UMUTLAR
Mateminde dul bir kadın, gece,
Mabedinde sessizce ağlıyor ayrılık, “Ve bana müsaade” derken umutlar, Kollarını açıp kucaklıyor sonbahar Elinde Brütüs’ün kanlı hançeri! Duyuyorum, Çığlık çığlığa yaklaşıyor, uzak değil, Gözlerim, tümsek tümsek karınca yuvası Hissediyorum, gittikçe yaklaşıyor, Bedenimde, tarifsiz bir doğum sancısı! Nereye kaçsam, hangi limana sığınsam, Ruhuma çemberden darağaçları… Hali hazırda gözlerinden bir mezar Yavaş yavaş soğuyor tenim “Ve bana müsaade” derken umutlar… Ertuğrul Adem Karışan ( KELİMELERLE SEVİŞMEK KİTABINDAN ) |