Çıkmaz Sokak Arsızı
Dokundum yalnızlığıma dün
Kalın bir düğüm gibi boğazımda Nasırlı haykırışına Teslim olmuş çoktan Yakar yine ıssızlığı İzsiz ,yolsuz Telsiz ,duvaksız bir hikayeyim Çıkmaz sokakların arsızı Yanıp kavruldum Kış güneşlerinde Olmadı, ağladım Tutuştum denizin dibinde Sabaha aydım yıldızlarla birlikte Yürüdüm tüm sahil boyu Olmadı, oturdum kaldım Merdiven başlarında Güneşi bekledim Geceyi karşılarken bedenim Bazen dokundum yüzüne Kirli gülüşüne sığındım Tüm çocuk hırçınlığımla Sızladı burnumun direği Acıdım.. Acıdı tüm sancılarım Yandı kasıklarım Titredim ... Usulca suya karıştı tuzum Kapatıp gözlerimi Yürürken yalnızlığıma Gece … Her zamankinden daha beyazdı Sen yokken bile… |
Anlam yüklü bir siir okudum..
Kelimelerde görüşmek dilegiyle..
Sevgiler..tebrik ederim.. JANET KOHEN