gölgende gizli çığlıkların ardında,
sesine yansıyan aşka aşık oldum ben..

sen her kış göç ederken başka baharlara,
her mevsimde seni içimde yaşadım ben.
rüzgara kırgınlığım sana olan düşkünlüğüme eş değerdi.
yalnızlığa muhtaçlığım aşk acından kurtulmam içindi...

hiçbir şeyi anlamadın , kendini dahil....
oysa ben emindim benii seviyordun ama bundan haberin yoktu o kadar.
hıçkırıklara sarmıştım ağlamalarımızı...
gün gelir bahçemizdeki çiçekler için lazım olur diye.
bir martının simite oolan aşkı,
bi annenin evladına bakışı,
bir hastanın ölümü bekleyişi gibi bekledim seni.
gelmedin...
nasıl geleceğini bilmiyordun çünki.
oysa ben emindim sende dönmek istiyordun ama gururundan kurtulamıyordun..

bir alt etseydik gururlamızı, dünya durduramazdı duuygularımızı...
HANGİ AŞK KENDİ ACISINA DAYANABİLDİ Kİ ?

ELİS ÖZER * 28-o9-2oıı