Sen Hangi Şairi Şiirinden Daha Çok Sevebilirsin!
Adam soruyordu kendine.
"Neyse ne? Aşk dediğin şey bu kadar basit olamaz. Ben inanmam hem anlık çarpışmalara. Ben hiç inanmadım yıldırım çarpmışlara. Yalan bunlar.. İnanmam. İnanamam..." -"Peki bu yaşadığımız ne?" Soruyordu kadın. "Ne yaşıyoruz da kemiriyor bunca yüreğimizi. Bir saniye uzak kalabilmek neden mümkün değil. Sesini duymadığım zaman neden durmuyor zihnim. Neden çeviriyor kalbimin kalelerini ve neden her sözüm sana değiyor. Açıkla bana bunu. Ben de bileyim aşk sandığımın aslında ne olduğunu!" -"Yaşadığımız mı? " Güneşine bir gece huzmesi vuruyordu adamın. Ne ayı ayırabiliyordu artık, ne geceyi. Günü güneşe bağlayan şey neydi onu bile idrak edemiyordu. Cevabı hürmeten kıvrıldı koynuna kadının: -"Yaşadığımız şey..." dedi. "Yaşadığımız şey yalana dolanmış bir tutku. Kalelerimi senin adınla çevirdim. Şiirime ortak ettiğim adın, sen değilsin..." Ağlıyordu kadın. Ağlıyordu gün ağarırken. Ama gözyaşları yanaklarından süzülmüyordu ilk kez. Kaleminden dökülüyordu. Bembeyazdı kağıt... Bir bayram yeri eşliğinde aşkı kutluyordu mürekkebiyle kalemin. Ama adam... Adam inanmıyordu aşka. Aşka inanmadan aşık olmuştu ve ayrılığa aşktan daha çok hürmet gösteriyordu. "Şiiri o kadından daha çok seviyorum. Evet evet... O kadın yüreğimde şiirin boy aynasına bakamaz bile. O kadın benim kalemimle aşık tutamaz." "Hem sor bir kendine... Sor yanmışlığın zaferini. Aşk hangi yüreği yakıp geçip gitmedi." "Senin işin yazmak!" dedi adam... Kadın ağlıyordu. Kadın yazıyordu gözyaşları vururken bir aşkın kıyı kentine. Yakamozlar: "Hoşgeldin" diyordu. "Korkma! Biz senden başka değiliz. Aşk düştüğü her yere damla damla kül bıraktı hep. Ve sen de bir yanmışsın. Sakın korkma! Sen de bir yanmışsın ve aşk denilen o ayrılığın tam göbeğinde uyanmışsın." Gitti kadın.. Kadın adamı asla unutmayarak gitti. "Senin işin yazmak" dedi adam kadının ardı sıra. "Sen hangi şairi şiirinden daha çok sevebilirsin?" Sözleriyle başbaşa kaldı adam Ardından bakakaldı kadının Ve kendi yazmadığı bir şiire hayran kaldı aynı an "Seni" dedi sessizce "Seni.." "Seni ben hangi şiirle bir tutabilirim. Seni ben hangi şiirden daha az sevebilirim" Asena Gülsüm Güneş |