Bir çiçek bir gül soldu..
Bir kadın bir kadın vuruldu
Gecenin kör alacasında Teni yeşil bahar kokuyor İnsanlık ölüm sancısında Solmaya yüz tutmuş teninde Bir değil kaç bıçak yarası Bakışları yitik virane Yüzü toz toprağın karası.. Gözlerinde güller dokumuş Umut biriktirmiş gün ve gün Gelinliği kefeni olmuş Kınaları ölüme sürgün.. Katıksız bir sevdaya düşmüş Kalpten sevmiş bir vefasızı Sevgi değil zalimlik görmüş Göğsünde kahreden bir sızı.. Bebeler doğurmuş süt vermiş Benzi solmuş yaranamamış Hüzne kedere gögüs germiş İnsan gibi barınamamış.. Evini süslemiş nakış nakış Ne derlerse eğmiş başını Anlamış ki kadının yeri yok Akıtsada zülüflü yaşını Bir kez gülmemiş doyasıya Izdırap içinde yıllarca Yaşamak isterken insanca Katledildi kadın hunharca.. Şair:İsmail Kurt 26.09.2011 |