Bozgun yolculuklardan düştük bozgunlara
Sabredilmeye meyilli
düşler bıraktım arkamda
Belki düşkünlüğümü belli ettirmedim
Belki sözcüklere sığındı vazgeçilmiş dostluklar
Susuşlarında bir dünya parçalandı
Çocuk sayılabilen çocuklar bıraktım arkamda
Tükenen, yitirilmiş ellerde
bıraktım yanlızlığımı
Darda kalmışlığın hikayesini yazdım gökyüzüne
Kırılgan doruklara bir ceylan gibi koşmayı
Gülmeyi , Ağlamayı ,Çoşmayı
bıraktım arkamda
Sevdasına bıçaklanmış umutların
birikmiş sancısını bıraktım
Ve bir umudu, ve bir sevdayı yok saydım
Düş sayılabilen düşler bıraktım arkamda
Yüreğime hep yüreğimi sığdırırcasına
O narin gözlerine beynimi dökmeyi bıraktım
Ve neden sonra sahipsiz bir hayatı bıraktım
Susuşlarında.......

(İBRAHİM YALÇIN )