BİR ÜMİT...!
Dumanına karışmışım ben bu ateşin,
İçime kadar dolmuş, bana can veren nefesin. Acıtsa da kalbimi, bu nedensiz gidişin, Sabretmeyi ben inan ki, sende öğrendim. Yalnızlığıma çare bulamıyorum, Gecelere hapsolmuşum, durmadan içiyorum. Hayalini karşıma alıp, halimi sana anlatıyorum, işte..! sensizlikle bile kendimi avutuyorum. Bekliyorum bir ümit işte! Belki dönersin, bana diye. İnanmak istemiyorum, geri gelmeyeceğine. biliyorum; seviyorsun beni tüm benliğinle Gelmesen de bil ki, Senin için çarpacak bu kalp; SENSİZLİKTE bile..! 2011/NergizA |