İnsan...İnsan olmak zor muamma Bir an iner; hayvandan aşağı Bir an yükselir; meleklerden alâ Çözmeye kalkışır aklıyla sırları Aşka teslim olur; aşamaz tecelliyatı Muhatap olur; /Ben ol’da bil sırrına / Dolaşır yedi renkli gökkuşağını Renksizlikte bulur kaybettiği kendini Yüklendiği saf enerji ile Işıl ışıl parlar gözleri Mıknatıs gibidir, çeker benlikleri Mana kapısından içeri; gezdirir alemleri Sever; acısa da yanarken Sevilir; semaları raks ederken İçtiği bir damla, Mansur elinden... Duha sukunetiyle teselli edilen İnşirah inşirah ebedileşen Vuslatını hiçliğinde bulduğu Sadece /An/ dır; geriye kalan Yaşadığı tüm ömründen Bir nazar ki; sevgi dolu... İlahiaşk / Bezm-i Elest Mihrican Ulupınar 17.10.2010 01:02 |
Yaşadığı tüm ömründen
Bir nazar ki; sevgi dolu...
O an/ değilmidir ki çeken, bağlayan, gönüllü tutsak eden kendine.
Çok beğenerek, manasında gezinerek içtim yudum yudum bu güzel şiiri.
Tebrik ve saygılarımı bırakıyorum sayfanıza kabulünü umarak.