Bir dem olurum KIŞ mevsimi
Çekilirim kabuğuma, sinerim
Kuytu köşelere
Dalında hiç yaprağı olmayan
Ağaçlar gibi...
Karlar yağar üzerime
Üşürüm,üşürüm,üşürüm....


Bir dem olurum İLKBAHAR mevsimi
Yüreğim aşka koşar,çiçeklenirim,
Dallanır budaklanırım...
Dalımda rengarenk çiçekler,arılar, kuşlar,
Mutluyum, aşığım, coşkun bir deniz gibiyim
İçim içime sığmaz
Güneş içimde doğmuş sıcacıktır...
Isınırım,ısınrım,ısınırım...


Bir dem olurum YAZ mevsimi
İçimdeki aşkın coşkusu, yaşama sevinci verir
Meyveye dururum bol hizmettir kârım,
Tüm insanlığa...
Dayanırım sıcağın en şiddetlisine
Yanarım, yanarım, yanarım....

Bir dem olurum SONBAHAR
Yorgundur artık naçiz bedenim
Meyveler toplanmış,hizmet dönemim durmuş
Coşkum ve aşkım frenlenmiştir
Dengeye girerim...
Sabırdır bu dönemim...
Dökülür geride kalan yapraklarım bir bir...
Hiç kalmamacasına...
Ölüme imzadır belkide
Bilemem...
Belkide dinlenmektir yeniden doğmak
Yeniden hayata neşvünema verebilmek için
Ağlarım,ağlarım,ağlarım...

Böyledir işte hayatım, günüm, anlarım...
Razıyım Mevlamdan
Bilirim O’dur böyle isteyen
Okumak budur kâinatı...
Tüm evreni kendinde seyredebilmek,
Mevsimleri yürek ülkesinde
Yaşamak belkide....

ilahiaşk/Bezm-i Elest
Mihrican Ulupınar
27 Kasım 2008
Saat 12.00