Minelle KonuşmakSabah ezanıydı şehirde Ve şehirde bir sabah ezanıydı sesin sessizliğimde… Defalarca sevişmiştik hiç konuşmadan /hiç konuşmadan defalarca eğilmiştik susmadan İnanmıştık manzaranın donukluğuna/donuk manzarada inanmıştık ressamın yokluğuna Yokluk ilminde kanayan aşklar akardı/ aşklar akardı toprağa donuk soğukluktu yok olan Senide aldı bedeninden-senide susturdu şiir- senide ruhunla barıştırdı o deli ırmak Ne kadar kurak bakıyorduk okyanus mavilerine /ıslak –ıpıslak Her çöl kumu okyanus dibinde çiçeğe dönüşecek ve dans edecek şeytanına Okyanus rüzgârları ol Minel Bir yunus balığının kalbinde gizle bizi Aşk bizi fısıldasın çiçeklere Renklerini okşa gökyüzünün yağmur sonralarıyla Bizim için aşk . . . Aşk bizim için doğacak bir bebek şiirlere Gel Minel Kızıl bir şafak çizgisini sapladım gece ve gündüzün akrep kokularına Boynuma sürdüm üzüm ölümlerinin zehirlerini Yaşamak için susturdum tüm hayat melodilerini Seni Sadece seni Minel Seni dinleyecek cansız aşk ezgileri Bizim için Bizim için yağsın damla damla yağmur önceleri… Öp Minel Dalga kıran sessizliklerini Cennet kapılarını zorlayacak çocukların inciliklerini Şefkatini Aşkına doyumsuz acizliklerimi öp Ve dudaklarının etinde kansızlaşan ruhumu affet Af dileyecek bir Tanrı kalmadı yüreğimde Sabah ezanıydı şehirde Ve şehirde bir şafak ayazıydı sessizliğin sessizliğimde... |