Merhaba dostum. Her ne kadar bir zamanlar toy zamanlarımda hicran şurubundan içtimse de; nazları bir türlü tükenmeyene, sevgimden şımarana giderken dur demedim. Yaklaşık 19 yıllık evliliğimde vuslatın kollarındayım. Allah’a emanet ellerinizden öper iki oğlum ve mutlu bir yuvam var. Renkli kişiliğim, insanları hor görmeyen yapım gereği bulunduğum ortamlarda hep saygı gördüm, görüyorum. Yalnızlık ne kelime ben çok kalabalığım…
Nice okuduğum şiirler, derdini dinlediğim genç bedenler ve şahit olduğum yaşantılar senin ocağından külüm vardı bir zamanlar dedirtiyor, el kaleme gidiyor ister istemez…
Ben yazdığım her şiiri bana güveninden emin olduğum için önce eşime okurum, eleştirilerini dinlerim, dikkate alırım. Bazı şiirlerimde olduğu gibi bu şiiri dinleyince kaşlarını çattı, sonuçta şair eşi olmak zor ve O bunu çok iyi biliyor. Sosyal sorumluluğumuz gereği gönüllerin sözcüsü olmaktır niyetim, şiirlerimin çoğunda anlatılanların kahramanı zaten ben değilim…
Bu şiiri okuyan ve beni yakinen tanıyanlar tam anlamıyla şaka gibi diyorlardır ön görüsü içindeydim. Siz yorumunuzda bunu dile getirmişsiniz. Bu vesile ile Yüce Mevlâ sevenleri ayırmasın, yalnızlığı tattırmasın. Çok teşekkür ediyor, gönül dolusu selam ve sevgilerimi sunuyorum…