NAR-I AŞK
dudak kıvrımında bin
nisan gülüşlim…! gidin sen… kaybettim gözlerinin yeş da düştü döne döne sanki yüreğim iğnesi batar içimde düne dair… derin bir veda acısı, hicran sancısı, boncuk boncuk terlemiş… saçları dağınık bulutlar düşer ire kapımı çalar yitip giden mavilikler ve uçurumu evrenin gözyaşları uçurtma rüzgâr… rüz ister benden . oysa… kara görmüş etti aklım beni onlarca da suyum sevmek ıslaktkuruyum “aşk işi de henüz çözülememiş gizemli bir soruyum meselâ… -gittiğin gün mü ögün mü gittin- her ayüzün…her duvarda resmin bense üçgen -ben miyimdim kendini sevdiren- artık…! ne bahar ne yazım ne kadar yoks . içtikçe dola susuz bin yıldırakan ırmak kadar uykusuzum öyleyse… - geceler mi aistiridyeyim anılarımızı akide kavanozunda yüzümdeki hperileri… suzinak şarkı ediyor… düş kurduğumuz pervazında . çıkmaz sokakta kaçak… yeniden yakılm ocak gibiyim . bilmiyorum…! aşkın meşalesi ne zaman yanacak -geçmişim mi cık ve esdudağıma . gölgemden uçurtma… bezden yaptım…y eşserçe parmağıma kilim dese güzelin ve şarasordum…göğüyaprağına dedi ki… /…-her insan bir boşluğa tutunur ki o boş yon- ve her aşk...kül rengi bi soğur ve kim bilir...! bakarsın gün gelir… kokuna rüzgarlar tahsin özmen bez bebekler de üşür çatım&baskı yay ank 2006 Tahsin ÖZMEN |
çok şey kaçırmışım.
kelimleeriniz öylesine eminki kendinden.
gökdelen gibi duruyor her şiiriniz karşımda.
tebrikler