________________________________________
Verdi Bana

Gönül bahçesine fidan dikmiştim
On iki yıl sonra gül verdi bana
Kurur diye hep boynumu bükmüştüm
En güzel meyveden bal verdi bana

O fidanın bestesiydim sazıydım
Susamıştım temmuzdaki yazıydım
Bir damla suyuna dünden razıydım
Irmaklar misali sel verdi bana

Ayrılık rüzgarı estirme dedi
Bu güzel fidanı kestirme dedi
Gül Ahmet sazını susturma dedi
Hep güzel çal diye tel verdi bana
………………………..
Gül Ahmet
………………………..
1955 yılında Gaziantep İlinin İslahiye ilçesi’nin Fevzipaşa bucağında doğdu. Asıl adı Ahmet Yiğit’tir. İlk ve ortaokulu Fevzipaşa’da ticaret lisesini ise İskenderun’da, yükseköğrenimini Hatay’da tamamladı.
Küçük yaşlarda yöresinde aşıkları dinleyerek etkilendi. Şiir yazmaya ve bağlama çalmaya ise lise yıllarında başladı.Derviş Paşa iskanı döneminde Pınarbaşı Afşarlarından Gavurdağı’na sürülen aşiretlerdendir.
1975 yılında katıldığı Konya Aşıklar Bayramında adını duyuran Gül Ahmet çeşitli dallarda birincilikler de olmak üzere birçok ödül aldı. Ayrıca TRT’nin açtığı bir yarışmada da ödül kazandı.Gül Ahmet, türkülerinde çeşitli konuları işleyen ve Türkiye’nin birçok yerinde olduğu gibi Türkiye dışında da konserler verdi.
KAYNAK:© BeKa Sitesi
…………………………………………………………………………………………………………………….
)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(((-219-)(-)(-)(

Eren meclisinden destur istedim
Bir ak saçlı eren el verdi bana
En bilge olanı girdi koluma
Meyi sundu sonra hâl verdi bana

Söz ehli olup da dağlar aş dedi
Menzile en önde hızlı koş dedi
Bu”aşkın şarabın” içip coş dedi
Gönle hitap eden dil verdi bana

Dedi ki mutluluk sana çok yakın
Haldan bilmeyene yaklaşma, çekin
Rehberin“sevgi“dir unutma sakın
Üzeri zeytinli dal verdi bana

Önce dinle,anla sükut et bekle
Çevrene şöyle bak kendini yokla
Deki benim işim gerçekle Hâkla
Tadına doyulmaz bal verdi bana

Bu bahçe gönüldür dedi gezdirdi
Bir gül yaprağına adım yazdırdı
Sevgi denen şeyi bana sezdirdi
Dedi ki “soldurma” gül verdi bana

Bak dedi iyi bak çok hoş bir nida
Dedim ki ne güzel ne hoş bir sada
Sana yazmış bunu yaratan Hüda
Cananın saçından tel verdi bana

Bitti dedi bur/da bizim işimiz
Bakalım nereye konar kuşumuz
Hâk aşkıyla yanar bağır,döşümüz
Lüzumsuz git dedi yol verdi bana

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz