Ben hep kaybetme korkusuyla sevdim herşeyi
Yalın ayak geçtim hüzünler ormanından
Ayağıma batan dikenlere aldırmadan aradım
Ve buldum ve kaybettim...

Şimdi seni içime mühürleme isteğim o yüzden
Bitmek üzere olan bir romanın son sayfasıyım
Gün batımında akşam kızıllığıyım
Gözlerine bakınca anlıyorum
Daha umut olduğunu
Tutunca ellerini inanıyorum artık
Kendime kaybettiklerime

Ah canım benim yüreğim
Sesim sessizliğim sen benim ana dilim
Yurdum yalnızlığım
Sana bahardan elbiseler biçmeliyim
Kucak dolusu çiçekler içinde
Hangi yana dönsen mavi sarı yeşil olmalı
Gök kuşağım benim
Yağmurda toprak kokusu
Yaprakta çiy damlasısın ..

Ben hep kaybettim işte
Hep uzaktan sevdim
İçime dikenli teller sardım
Severken bile yalancı
Dokunurken yabancıydım
Seni buldum ortasında hayatın
Çölde su
Denizde karaydın
Herşeydin
Sana bir isim lazımdı
Bende sevgi dedim....