Ne yapsam boş biliyorum seni unutamam
Dindirmek için bir parça yokluğunun acısını
Başka yerlerimi kanattım ben
Hep baskındı , hep keskindi yokluğundaki yara
İçin için acıdım için için ağladım ben

Aldattım elbet soyutu somutla
Başka coğrafyalara göç ettim
Yağmura kar giydirdim
Yaşadım uzakta
Sonbahara yordum bu halimi
Yaz geldi yine unutamadım...

Belki müebbettir yokluğun bende
Affı olmayan bir esirlik
Ölümü beklemekten başka çare olmayan
Keşkelerden örülü bir pişmanlık voltası
İki tarafı uçurum olan bir rüyadır

Gitmek geliyor içimden
Sana benzemeyen iklimlere
Sövmek geliyor gece yarıları
Hatıranı destekleyen herşeye
Öyle beterimki öyle hüzünlü

Belki işkenceydi bana gidişin
Yok olmamı istedin belki
Belki kiralıktın hüzün adına çalışan
Hİç şüphe etmeden sevdim
sen beni çarmıha gerdiğinde artık çok geçti
Ben çoktan öldüm