ÖLÜM AYNAYA DÜŞTÜ
Yıldızlar kayıyor semada
Yaprak kımıldamıyor Ağustos sıcağında kaldım Umutlarım yanıyor. Tabiata yön veren ahenk, Yer küre hala havada Kendimi derin düşünceye saldım İnsanın isyanına yüreğim kanıyor. Sokak lambalarının etrafında Biçare uçuşan kelebekler İmtihan hattında kalmış Her biri Ölümü bekler. Ya insanın elit’i tebaası Nedir ölümsüzlüğe çabası Sınırlı olan hayatında Ölüm yok mu sanıyor Deniz kıyılarında kahkahalar Oynaşmalara balıklar ağlıyor İfsadı dır insanın kendi belası Huzur’u isyanlarda arıyor. Bu gece dervişlik çöktü üstüme Bunlar kim ,bu hal neyin nesi Yok mu bu Dünya’nın kimsesi Sahibini bile kimse saymıyor. Bu suskun hali Dünya’nın İsyana cevapsız kalışı mıdır ? Bir uyanışı yok mu rüyanın İnsanın Dünya ya aldanışı mıdır ? Haykırmak gelir içimden Eyy insanoğlu artık uyan Korkuyorum Dünyanın gidişinden Nereden gelecek bilinmez tufan Saçlarıma birden aklar düşer Ömrüm yaşlılığa kavuşur. İşitmez misin be adam Ölüm aynadan konuşur Hani nerede umutların Nerede bitmeyen çaban İşte seninde oldu evin araban Derken ömrün kuş oldu uçtu Yalan dünya kandık sana Eyvah ki eyvah sana inanana Bak şimdi nasıl da içimize Ahiret korkusu düştü. [/ikiyanayasla] |