ÖZGÜRLÜK YANIYOR
vicdansızlığın destanı düşmüyor dillerden
kulaklar kapalı ağızlar sonuna kadar açık küstahlığın renklerine boyanıyor gözler yakıp yıkmak için çalışıyor durmadan küçücük beyinler özgürlük yanıyor cayır cayır kurdun kuşun çığlıkları deliyor yürekleri yeşil sevdasıyla daha dün cilveleşmemiş miydi? tomurcuk yaprakla yaprak dalıyla öpüşüp güneşine gülücük göndermemiş miydi? artık yoktu işte şimdi siyah hâkimdi her tarafa alevin tüm renkleri acımadan sardı ciğerini bedenini yaktı islerin baskınına uğradı yüzü oysa bütün canlıları kucaklar bağrına basardı deli divane çığlıklar gitmiyordu kulağından gitmeyecekti de gözlere özlem yağıyordu geceden kim bilir belki bir gün yeniden yeşerirdi yeşil sevdasının serpilen küllerinden… Fatma Çağlayan |