YARALI ATŞiirin hikayesini görmek için tıklayın [ kalin] Abim ilkokul ikiye geçince birinici sınıf kitabında gördüğüm atın güzelliği beni cezbetmiş olmalı ki at resmini evin duvarına asmıştım. Ve abim görünce kıyamet koptu. Ortalık toz duman...Ve o toz duman hala abimle aramda devam ediyor. Üzerinden 40 yıldan fazla zaman geçmiş olsa da bu resim bende gayt net. Önder Yılmaz (hayalayna) "at arabacısının günlüğünden" şiirini yayımlayınca bu şiirimi hatırlayıp yayına koydum. Atlarla ilgili hiç şiir yazmamış bir şair düşünemiyorum. 13.09.2007 İsmet Evren
Özgürken altı yaşında Gidilmeden daha okula At resmi astım duvara Abim kopardı zalimce Alfabesinden aldım diye Duvar boş resim içimde Atım geceleri düşümde Geri istedim günlerce Resmi getirmedi kimse Ellisine gelirken maratonda Kalpten aldım derin bir yara Engeli aşılmaz engelli koşuda Acı çektirirler bendekiler bana Yaralı atı vururlar yarışta Sıkarlar kafasına tabanca Acı çekmesin diye kurşunlar Can çekişirken artar acılar Yaralıysan at değilsen Kimse kurşun sıkmaz kafana Yara, görünmez duvarla çarpışma Gel de sıkıysa acından ağla Bakma resimsiz duvarlara Düşme boşluğa, katıl başkaldırıya Unutma mucizeyi kalsın akılda Dalarken uykuya bayıldığın rüya İsmet Evren 25.01.07 Prş.06:12 |
Özgürken altı yaşında
Gidilmeden daha okula
At resmi astım duvara
Abim kopardı zalimce
Alfabesinden aldım diye tebrikler Hasan Öztürk