YOKSULLUK YOK ÇOCUKLUKTA
Gezerken torunumla parkta
Gak dedi süzülen martılara Sanıyordu onlar karga Borçlar varken aklımda Yaşamak zor gelirken borçla Toruna kolaydı dünya Gelmek istemedi parktan Dalarken açık kapılara Aldırmadan kapanana Yıllar öncesi geldi aklıma Oğlumla çıkarken sokağa Dalmıştı bakkala susayınca Cepte kuruş olmayınca Daldı borçla aldığım suya Güzelce içti doya doya Biz yoksuluz çocuk zengin Yaşadığı, kavradığı dünya Yoksulluk yok çocuklukta Miras mı babadan oğula Yeryüzü daha zengin oysa Son otuz yılda yoksullukta Oğul oldu torun oldu Yoksulluk hep diz boyuydu Yoksula gün doğmuyordu İsmet Evren 14.5.2010 |
güzel şiirinizi kutlarım saygılarımla