DALGA
Yaşıyorum ölümüne bir sahil şehrinde
Sabah erkenden çıktım sahile Ararken kendimi baktım şehire Binalardan görünmez gözler gözlere Binalar kapatmış gözleri Görünmüyor sevdiğimin semti Bir Eylül hüznü sarmış beni Bulup kaybetmeye üzülmemek elde mi? Yüzümü denize döndüm baktım ufuklara Önümde dalgalar öfkeyle çarpar akla Sevdiğimin öfkesi gibi saplanır bağrıma Dalga izler bırakarak uzaklaşır baka baka Gölgede üşünür, güneşte sıcak fazla Dipten gelen dalga çıkıyor yukarıya Sevdiğimin yüzü başlar aydınlanmaya Dokunup kaçıyorlar usulca ayaklara İsmet Evren/08.09.07 Ct.07:43 |