yanan bedenimin hafif külleri
Sahipsiz bağların yetim gülleri
Hazanın ritmine uyuşup gider Yanan bedenimin hafif külleri Esen rüzgârlara karışıp gider Zamanla değişip çürüyen derim Sensizliği tadacak son yerim Bileklerim, gözlerim ve ellerim Soğuk aynalarda kırışıp gider Tıpkı roman gibi hayat emsalim Bir varmış bir yokmuş, sensiz bu halim Her miadı dolan sonsuz hayalim Ruhumun peşinden yarışıp gider 04.40 28.08.2011 GÖKHAN BODUR |