Ne kadar hüküm sürebilir ki yalnızlık tende,
Bir eksiklik hissediyorum sürekli kendim de.
Yaslanacak bir omuz bulamadım ömrüm de.
Anlıyorum ki artık sorun sadece bende.

Boyum yok yada öyle güzel bir huyum,
Yakışıklı değilim sadece garip bir kulum.
Yok kenar da birikmiş param ve pulum.
Anlıyorum ki artık sorun sadece bende.

Kim ne yapsın ki benim gibi çulsuzu,
Nasıl adam edecek benim gibi huysuzu.
Zaten kalmadı hayattan bir arzusu.
Anlıyorum ki arık sorun sadece bende.

Umutları daha yeşermeden kuruyan,
Hep iki kollu yollarda yalnız yürüyen,
Yalnızlığa böylesine adapte olmuşken.
Adaptasyon kaybıyla yaşayamam ben.

Sarsa biri kollarına tirtir titrerim,
Biri girse koluma çeker yada iterim.
Biri çıksa yoluma kaçar giderim.
Anlıyorum ki artık sorun sadece bende.

Bir yaklaşım olsa yada bir elektrik.
Bakışlardan korkar sarar beni ürkeklik.
Aradığım şey değil aslında denklik.
Anlıyorum ki artık sorun sadece bende.

Duygularımı kaybettim ve aşka olan inancı.
Kalbim hayal dünyasında sırra kadem bastı.
Benim tutacağım şey ardından yastı.
Yaşadığım galiba konsantrasyon kaybı.