Kan Kırmızı Beyaz Ölüm

Yıl bin dokuz yüz on dört beyaz ölüm nam saldı
Binlerce Türk askeri soğuktan donup kaldı
Yürekler paramparça anne kalbi bunaldı
Evlat acısı ile yandı Allahuekber

Göklerden lapa lapa kızıl renkli kar yağar
Doksan bin şehidimin her birinde kanı var
Bu dağlara bir daha inan gelmiyor bahar
Hastalık illetiyle söndü Allahuekber

Sırt sırta açıyorlar bu dağda kardelenler
Unutmaz bu acıyı kendisini bilenler
Ali Osman Hüseyin Mehmet idi ölenler
Her birinin adını andı Allahuekber

Mehmet’im vatan için cepheye akın etti
Kimi ana kimi yar demeyip çekip gitti
Çarıksız ayaklara nice dikenler battı
Kutsal şehit canına kandı Allahuekber

Yüz elli binle gidip altmış binle döndüler
Doksan bin yıldızımız birer birer söndüler
Yarım yıl kar altında bekleyerek dondular
Güneş bir daha doğmaz sandı Allahuekber

Tipi denilen velet kar boran ile doğdu
Soğuk esen karayel nice askeri boğdu
Sarıkamış dağları buz kesti ölüm yağdı
Şehitlerle beraber dondu Allahuekber

Ecel yağdı dağlara melekler hep ağladı
Her giden Mehmet ile ülkem kara bağladı
Yıllar yılı bu acı yürekleri dağladı
Deryada kuru dala döndü Allahuekber

Mizabinin gözünde bir damla yaş kalmadı
İçindeki acıyı mısraları almadı
Sarıkamış denince uyku nedir bilmedi
Ölüm ile sancısı dindi Allahuekber

Muhsin AKTAŞ
Mizabi
24.01.2011