Mevsim yaz
Gül mevsimi beyaz beyaz

Hayallerine tutunmuştu bu kızılyaprak
Rüzgârla dans ederdi anlamsız
Sokaklar kaç arşındı bilirdi gölgelerinden uzak
Kaç pencere de aşkı gördü kim bilir
Kaç kapalı perdede takılıp kaldı

Yağmurlar sığardı gözlerine hüzün dolu
Ne ağaç vardı hatıralarda ne dal
Her defasında umut kırıklığı kaplardı gökyüzünü
Her defasında yeniden yıkılırdı
Birilerinin işiydi fayları kırmak yüreğinde
Kırılırdı

Geceler mevsim tanımazdı hep soğuktu odalar
Gönül yalnızlığı çökerdi gözlerine uykudan tam önce
Yalnızım derdi
Tesellisinin tesellisi olacaktı aslında rüyalar ya
Hatırlanmazlara sığınmıştı o da
Her şafak silinirdi

Gün bıktı nihayet yarını kovalamaktan
Başsız ve sonsuz bir zaman yükseldi ufuktan
Sorguların gölgesini toplayıp gidişini yazdı takvim
Bahçeye beyaz düştü gece karanlığında
Gül beyazı sevdi

Bir tebessüm kaldırımlarda dolaştı korkarak
Sokaklar ısındı
Sevme vaktiydi bu an
Mevsim yaz
Gül mevsimiydi artık
Beyaz beyaz