Yaklaş
Nasıl da inceden buğulanıyor yolumuz
Nasıl da koyulaşarak nemleniyor aramızdaki geceler. Bir gülümsemen merhem olsa keşke eskimiş düşlerime daha sıkı tutsan geçmişimi gözlerinle Bu sislerimin arasından sen kılavuz olsan Yağmur gibi çıplak olsan bana uzanan patikanda çıplağım olsan toprak gibi soyunsan bana yaprak gibi açılsan koynuma koynumda Yürüyorum ağladığımız izlere tekrar izlerinde arıyorum dilinin ucunu izlerinden gidiyorum soluduğumuz üzüntülerimize Büyünle din tenimde büyüt de gel bana doğurganlığını içimdeki tohumun yüreğimden dal verdi artık içimdeki uykunu uyandır artık sızılarımdan sızılaşmış benlerden Yaklaş artık gergef olayım senin kucağında işle beni öptüğüm tırnaklarınla işle beni sessizliğinin gümüşten iplikleriyle Yaklaş artık bri nehirin yırtık tarafından batıyorum Yaklaş artık Sözcüklerin nefessiz tarafındayım. |
soluklansın hücrelerim ay ışığının tenine vurduğu o anda..
harikasın şair..