Nasıl da inceden buğulanıyor yolumuz
Nasıl da koyulaşarak nemleniyor aramızdaki geceler.

Bir gülümsemen merhem olsa keşke eskimiş düşlerime
daha sıkı tutsan geçmişimi gözlerinle
Bu sislerimin arasından sen kılavuz olsan
Yağmur gibi çıplak olsan bana uzanan patikanda
çıplağım olsan
toprak gibi soyunsan bana
yaprak gibi açılsan koynuma
koynumda


Yürüyorum ağladığımız izlere tekrar
izlerinde arıyorum dilinin ucunu
izlerinden gidiyorum soluduğumuz üzüntülerimize

Büyünle din tenimde
büyüt de gel bana doğurganlığını
içimdeki tohumun yüreğimden dal verdi artık
içimdeki uykunu uyandır artık sızılarımdan
sızılaşmış benlerden

Yaklaş artık
gergef olayım senin kucağında
işle beni öptüğüm tırnaklarınla
işle beni sessizliğinin gümüşten iplikleriyle

Yaklaş artık
bri nehirin yırtık tarafından batıyorum

Yaklaş artık
Sözcüklerin nefessiz tarafındayım.