DİZGİNSİZ ATÜmidi arıyorken kaderin karasında Şakakları ağarmış bir gönül yarasında Ömrün bozkırların da varla yok arasında Deliler gibi koşan dizginsiz attır sevdam Hayatın girdabında bir imtihan anında Yalnızlık dost iken kimse yokken yanında Bir ikindi vakti kimsesizler hanında Maveraya uçtuğum kutlu kanattır sevdam Mutlu gülüşlerime katık olurken çile Kaderin oyunlarına gülerken bile bile Yüreğimdeki yangın düşerken dilden dile Eğilip bükülmeyen hep düzgün hattır sevdam. Kuş uçmaz geçit vermez yüce dağlar aşarak Kirpiklerimden kayıp sel misali coşarak Bir gülümsemen için yalın ayak koşarak Bil ki peşindeyim unutmam inattır sevdam Bana başkası değil şiirlerimdir kefil Derdinle dertlenerek uğruna olsam sefil Savrulan saçlarına değerken efil efil Gönül sahillerine esen imbattır sevdam Benliğimden kurtarıp sen olmamı sağlayan Yıllardır kabuk tutmaz yaralarımı dağlayan Varlığımdan sıyırıp yokluğuma bağlayan Ölene dek tuttuğum güçlü halattır sevdam Muhammed Mehmet GÜL |
Harikaydı şiiriniz...
Büyük beğeni ile okudum
Tebrikler, selamlar