Zamansız çıkıverir biryerlerden

Bir kır kahvesindeki masanın öte yüzünde,

Dudak kıvrımında ince bir tebessüm saklanan aşkın

Ne olduğunu bile anlayamadan kavuran hüzün saatlerinde

Eylül gibi

Solgun bir bakışta kalbe ziyan

Talan olur savunması gedikli kalelerin

Burçlarına tünemiş alıcı kuşlar dağılır her bir yana

Haber uçurmak için

Çığlık çığlığa

Kahır mektupları yazarsın öfkene mağlup

kendine yolladığın kaçıncı mektupta

Keskin bir kalemin ucunda mürekkep damlar kalpten de içeri

Kendine isyan saatlerin başa bela

Aşkın yol alırken içinden bir Tren garında

Çöker zaman eski bir vagonun ağıdında

Yine yitirirsin umudu giden gider

Çullanır üstüne kendinden göç saatlerin

yalnızlık biner omuzlarına

Sığınamadığın kapılarına sevmenin

Teslim bayrakları dikersin

Nafile uykuların en güzeline uyanamadığına yanarsın

boynunu koklayamadan aşkın

Sarılamadan biter emanet saatler

İki kişilik ayırtılamamış bir oda inler yalnızlığına

Pencereler göz yaşları dökerken sağnak yağış başlar

Son mevsiminde aşk uçar ellerinden

Sımsıcak bir bedende yanamadığına ağlarsın

Soluksuz bir aşk fırtınası esir almışken hisleri

Duygular böylesine şaşırmışken yolları

Sevmeler bataklığında ona boğulurken benliğin

Şaşkına döner içindeki senliğin