Kumsallarımdan uçurdum bir martı kanadında düşleri
Yüreği yaralı bir ağıtın koynundan
Umurumun çokça umurundaydın ama
Umarsızlığa uğurlandın bu sabah kuşluk vakti
Elim mahkûm
Ayaklarım prangalar eskitti sessizce
Sendeki bende
Artık düz duvarlar kadar sessizim yosun bağlarken içim
Bir ölü kadar nefessizim senden sonra
Öksüz bir çocuk misali sahipsiz boyun büküşüm
Şaşkın ve hissizliğinde ezildim sevmelerinin
Bilmeden boş yere diz çökmüşüm sevgisizliğe
Zalim dünyalıkların aymazlığına yenildim ya
Sen suskunken git demelerine birilerinin
Baş kaldıramadığın zamanlarında bitmişim habersiz
Kadavra kokuları sinmişken esaretime
Kendime ben kaldım bizden sonra
Seninle yapamazdım ben ben olamayınca
İçime gömdüm kendimi birkaç damla gözyaşımda
Bir gül yaprağına kondurduğum sevmelerimi
Uzak diyarlara saldım gidipte dönülmeyen